2.معاینه ماهانه (یادداشت دوم روبان صورتی پیشکسوت)

در نگاه اول بنظر خیلی مسخره میاد که بخوایم ماهانه خودمون سینه هامون رو معاینه کنیم ولی قراره براتون بگم که دلیل و اهمیت معاینه ماهانه چقدر زیاده.

اولا خیلی بیشتر از اون چیزی که بنظر میاد مهمه و برای اینکه حس بهتری داشته باشین باید بگم این معاینه ماهانه در کل دنیا وجود داره وبه شدت توصیه میشه. حالا چرا؟ چون بتونیم به محض اینکه چیزی حس کردیم بدوئیم بریم سراغ دکتر و تشخیص حرفه ای.

دوما باوجود اینکه معاینه ماهانه زمان خیلی خیلی کمی نیاز داره، اما تشخیص زودهنگام و به موقع میتونه کمک کنه، قبل اینکه توده بخواد یه تکونی به خودش بده و بزرگ بشه، شناساییش کنیم و درجا خفه اش کنیم

نکته مهم اینه که بدونید هر چیزی که تو معاینه حس کردین، لزوما" توده ی سرطانی نیست ... در واقع بیشتر وقت ها کیست هستند که باهم دیگه زندگی مسالمت آمیزی رو خواهید داشت اما اهمیت معاینه واسه همون ده درصدی هست که ممکنه نوع توده ای که کشف میکنید کیست نباشه.

سوما چرا ماهانه معاینه کنیم؟ برای اینکه متوجه تغییرات بشیم ... اینجا با دو گروه طرف هستیم، یه عده میگن هیچی نمیشه و ما اصلا تو خانواده امون نداشتیم و سرطان واسه همساده اس پس معاینه نمیکنیم ... یه گروه هم از اونطرف بوم میافتن که از ترسشون هردفعه که لباس عوض میکنن هی معاینه میکنن ... در اینجا این دو گروه رو داخل همزن ریخته، بخوبی هم میزنیم تا به تعادل برسیم.

چهارما اگه براتون سواله که وقتی میرم دکترو اون منو معاینه میکنه، دیگه چه لزومی داره خودم هرماه معاینه کنم، این سوال پیش میاد که آیا شما هر ماه توسط دکتر ویزیت میشین؟ اومدیم و از فاصله ویزیت اول تا ویزیت دوم که مثلا" شش ماه بعد هست یهو این سلول های ناقلا بوجود اومدن، میخواید بزارید شش ماه واسه خودشون جولان بدن بعد دکتر کشف اش کنه؟؟

جلوتر براتون میگم که تشخیص به موقع و زمان چقدر در پروسه درمان مهمه.

برام بنویسید که اولا معاینه روتین انجام میدین؟  دوما آخرین باری که برای این منظور معاینه شدین کی بوده؟ 

1.سلامی چو بوی خوش آشنایی(یادداشت اول روبان صورتی پیشکسوت)

سلام به روی ماهتون.

 سی و پنج سالم بود که اومدم تو لیست روبان صورتی ها. یعنی چی؟ یعنی یه توده فینگولی سرطانی تو سینه ام پیدا شد و سفرمن برای درمان شروع شد که پر از تجربه های خوب و بد بود، اما تهش یه حس من از پسش براومدم و بالاخره شکستش دادم گنده بدست اومد.

باید بگم که به لطف ژن های پلاسیده ای که دارم، از بیست و پنج سالگی خیلی منظم و فشرده تحت نظر دکتر ها بودم، با اینکه سابقه کنسر در نزدیکانم داشتم و دست به دکتر رفتنمون زیا بود ولی وقتی جواب آزمایش نمونه برداری رو گرفتم حسابی گیج و سردرگم شدم و البته که ترسیدم و اشکم هم دراومد!

با اینکه تو کل دنیا، سرطان سینه مثل سرماخوردگی شایع هست اما رفرنس یکپارچه و جامعی برای سوالاتم پیدا نکردم و برای جواب هر سوال از جاهای مختلف باید پرس وجو میکردم .

این شد که تصمیم گرفتم اینجا برای کمک به کسانیکه تو این مسیر قرار گرفتن، از تجربه هایی که داشتم ، اطلاعاتی که کسب کردم و از کمک دیگران استفاده کردم به زبان خودمونی و ساده بنویسم.

یه موضوعی که برای خیلی هامون اتفاق افتاده اینه که وقتی برای بیماری میریم سراغ اینترنت، برای یه سرماخوردگی ساده انقدر چیزهای منفی نوشته شده که ناخودآگاه حس مردن بهمون دست میده ... حالا فکر کن اسم توده سرطانی هم بیاد وسط ... ببینید تو تشخیص و انتخاب فرایند درمان آیتم های خیلی زیادی دخیل هستند که چیزی که متخصص ها با چندین سال درس خوندن یاد گرفتن، با سرچ یکی دو روزه بدست نمیاد، یا حداقل اونقدرها هم قابل اتکا نیست.

اما بر اساس تجربه و بنظر من – که پزشک هم نیستم – باتوجه به اینکه پزشکها یه سری کارها رو بصورت روتین انجام میدن، پیش میاد که دقتشون کم باشه یا خسته ان و حال ندارن دانششون به روز کنن!

 پس در کنار تشخیص پزشکها بد نیست کمی اطلاعات تکمیلی هم داشته باشیم. 

میشه لطفا جواب هر سه سوال نظر سنجی رو بدین؟ 

روبان صورتی پیشکسوت!

با یه وبلاگ اششنا شدم به ایم روبان صورتی، که البته پیشکسوت ما به حساب می آن

لینکشو اینجا می ذارم( روبان صورتی)

https://roban-surati.blogsky.com/

نکات خیلی ارزشمندی را با قلم بسیار توانمند و نثری خواندنی  و آمیخته با طنز ، بازگو کرده اند که من هم مطالبشو در وبلاگمون می آرم، چون قطعا برای افرادی که درگیر  این موضوع شدن یا خدای نکرده بشن ،  بسیار مفید خواهد بود. 

بی خوابی...

ذهنم پر از ابهام و پرسش و نگرانیست. 

بی تاب و بی خوابم. 

ما به لطف خدا شوک خبر سرطان و مرحله ی انکار و نپذیرفتن و این پرسشهای مداوم مریم ، که چرا من را پشت سر گذاشته ایم. هر چند گهگاه آرزو می کند که ماش خواب باشد! 

پذیرش واقع بینانه ضرورت دارد و بعد از آن باید وارد فاز خودآرام سازی و قانع کردن هود توسط مریم شویم. 
در حد توانم سعی خداهیم مرد به لطف خدا بهترین  متخصص و برترین  راهکارهای درمانی برای مریم به کار گرفته شود. 
بدوو تردید مریم یه حمایتهای اجاماعی و ردحی نیاز داره. یوگا، مدیتیشن و مر اقبه و گفتگوی با خالق یکی از راهکارهای مهن می تونه باشه. 
و ما شدیدا به سبک زندگی سالم و آرام نیاز داریم، جیزی که با توحه به روحیات مریم و فضای خانواده، خیلی برام دغدغه ست...  به حداقل رساندن تنش ها و فشارها، ضرورتی انکار ناپذیر داره. 
خلاصه اینکه باید پذیرفت بیماری  جزیی از زندگی  هست و بهره بردن از حمایتهای مختلف زندگی بیمار  را آسانتر می کنه. 

داستان «روبان صورتی» چیست؟

روبان صورتی نماد تلاش برای اطلاع رسانی درباره بیماری سرطان پستان و حمایت از این بیماران است.

اگر شب اول ماه اکتبر که به عنوان ماه جهانی اطلاع رسانی درباره سرطان پستان انتخاب شده، در نیویورک و برخی شهرهای بزرگ اروپایی باشید، با کمال تعجب خواهید دید که فروشگاه ها و مغازه ها و حتی برخی از ساختمان های معروف صورتی رنگ شده اند و در اینترنت هم بازار رنگ صورتی داغ است.

حتی در فروشگاه های اینترنتی در کنار اجناس مورد نیاز مردم یک روبان صورتی به چشمتان می خورد.

داستان روبان صورتی، داستان مبارزه برای ادامه حیات و رهایی از درد یک بیماری است. شاید امروز دیگر کسی به یاد نیاورد که خلق روبان صورتی ابتکار شارلوت هایلی بود اما واقعیت این است که در سال ۱۹۹۲ میلادی زنی به نام شارلوت هایلی که خود از سرطان پستان رنج می برد مفهوم روبان صورتی رنگ را با هدف اطلاع رسانی عمومی درباره این بیماری معرفی کرد. وی به این روبان ها کارت هایی را الصاق کرده بود که روی آنها نوشته شده بود: «بودجه سالانه انستیتو ملی سرطان ۱.۸ میلیارد دلار است و فقط پنج درصد از این بودجه به پیشگیری از سرطان اختصاص پیدا می کند. با وصل کردن این روبان ها به لباس خود به ما کمک کنید تا آمریکا و قانون گذاران مان را آگاه کنیم».

هایلی با جدیت به آگاه کردن توده مردم در این خصوص همت گماشت و این کارت ها را در سوپرمارکت های محلی و در میان بسیاری از زنان و نویسندگان قدیم و جدید توزیع کرد. تا جایی که پیام او برای مردمش دهان به دهان گشت و در نهایت اعتبار جهانی پیدا کند. هایلی در آن زمان موفق شد هزاران نسخه از این کارت ها را توزیع کند.

سال بعد رنگ صورتی بر روی این روبان ها باقی ماند و اکنون روبان صورتی به نماد آگاهی بخشی و اطلاع رسانی درباره بیماری سرطان پستان تبدیل شده است. همچنین انجمن سرطان پستان سوزان جی. کومن اولین سازمانی بود که رسماً ایده توزیع روبان های صورتی را در بین فعالان و حامیان درمان این بیماری، پذیرفت و بدان عمل کرد.

به گزارش سازمان بین المللی روبان صورتی، اکنون با همکاری موسسه ملی سرطان آمریکا هر سال در طول ماه اکتبر مراسم ویژه ای با عنوان «ماه اطلاع رسانی در مورد سرطان پستان» برگزار می شود.

وقتی هایلی این اقدام ابتکاری را انجام داد سردبیر مجله Self magazine که روی موضوع «ماه ملی اطلاع رسانی سرطان پستان در سال ۱۹۹۲» کار می کرد ، از هایلی درخواست کرد که با این مجله همکاری کند اما هایلی این پیشنهاد را رد کرد و تاکید داشت که ایده این مجله فوق العاده جنبه تجاری دارد و به همین دلیل پیشنهاد مزبور را قبول نمی کند.

مدتی بعد یک شرکت تولیدکننده لوازم بهداشتی و آرایشی که در زمینه اطلاع رسانی درباره سرطان پستان نیز از سال ۱۹۹۱ فعالیت داشت از ابتکار هایلی استقبال کرد و با موافقت و همکاری مجله Self magazine به انتشار مجلات مختلف و توزیع بیشتر روبان های صورتی پرداخت تا اینکه بالاخره این «نماد» در سراسر آمریکا شناخته شد. از آن پس اطلاع رسانی درباره سرطان پستان گسترده تر شد و به تدریج سازمان های بیشتری از نماد روبان صورتی استفاده کردند.

در روز ششم اکتبر سال ۱۹۹۷ میلادی یک شهروند آمریکایی به نام پاول دیوسیون سایتی موسوم به Pinkribbon را به ثبت رساند و راه اندازی کرد تا امکانات آن در سراسر جهان در اختیار تمام افرادی قرار بگیرد که به گونه ای با این سرطان در ارتباط هستند یا برای حمایت از این بیماران تلاش می کنند. این وب سایت نیز به نوبه خود با هدف افزایش آگاهی بخشی درباره بیماری و نیز سرمایه گذاری در جهت بهبود پیشگیری و درمان فعالیت می کند. با گذشت سال ها این ابتکار در سطح بین المللی رشد کرد و امروز بیش از ۳۰ کشور مختلف در پنج قاره جهان از آن در جهت یاری رساندن به بیماران سرطانی بهره می برند.

به گزارش سه نسل، سرطان پستان مانند سایر سرطان ها یک بیماری غیرواگیر است. امروزه با درک صحیح تری که از این بیماری به دست آمده، درمان های مختلفی مانند شیمی درمانی و هورمون درمانی برای کنترل این بیماری به کار می رود و درصد بهبود بیماران مبتلا به سرطان پستان به میزان چشمگیری افزایش یافته است.

بر اساس جدیدترین یافته ها، سیگار و مصرف مشروبات الکلی، چاقی و مصرف غذاهای چرب و شیرین و عدم تحرک کافی از مهم ترین عوامل خطرزا در بروز سرطان پستان برشمرده شده اند. همچنین پزشکان معتقدند که شیردهی خطر ابتلا به این سرطان را کاهش می دهد.