بی خوابی...

ذهنم پر از ابهام و پرسش و نگرانیست.

بی تاب و بی خوابم.

ما به لطف خدا شوک خبر سرطان و مرحله ی انکار و نپذیرفتن و این پرسشهای مداوم مریم ، که چرا من را پشت سر گذاشته ایم. هر چند گهگاه آرزو می کند که ماش خواب باشد!

پذیرش واقع بینانه ضرورت دارد و بعد از آن باید وارد فاز خودآرام سازی و قانع کردن هود توسط مریم شویم.
در حد توانم سعی خداهیم مرد به لطف خدا بهترین متخصص و برترین راهکارهای درمانی برای مریم به کار گرفته شود.
بدوو تردید مریم یه حمایتهای اجاماعی و ردحی نیاز داره. یوگا، مدیتیشن و مر اقبه و گفتگوی با خالق یکی از راهکارهای مهن می تونه باشه.
و ما شدیدا به سبک زندگی سالم و آرام نیاز داریم، جیزی که با توحه به روحیات مریم و فضای خانواده، خیلی برام دغدغه ست... به حداقل رساندن تنش ها و فشارها، ضرورتی انکار ناپذیر داره.
خلاصه اینکه باید پذیرفت بیماری جزیی از زندگی هست و بهره بردن از حمایتهای مختلف زندگی بیمار را آسانتر می کنه.