یکی از عوارض شایع در بسیاری از مبتلایان به سرطان، بی اشتهایی است. بی اشتهایی بیماران علل متعددی دارد:
- خود بیماری: بی اشتهایی از عوارض ذاتی بسیاری از انواع سرطانها مانند سرطانهای گوارشی یا لنفاوی است
- روند درمان: شیمی درمانی و پرتودرمانی در اغلب بیماران با کاهش اشتها و کاهش حس بویایی و چشایی، و نیز ترس از بروز تهوع و استفراغ درصورت خوردن غذا همراه است.
- وضعیت روحی و روانی بیمار: استرسها و هراسهای بیماری صعبالعلاج لذت و انگیزه غذا خوردن را کم میکند.
راهکارهای زیر میتواند در بهبود وضعیت اشتها بیماران کمک کننده باشند:
- حجم غذای مصرفی در هر وعده را کاهش دهید و بهجای آن دفعات غذا خوردن را افزایش دهید
- تابع وعده های معمول غذایی نباشید: حجم اصلی غذا را زمانی استفاده کنید که میل و اشتهای بیشتری دارید.
- اگر طعم غذا به نظرتان تغییر کرده و آن را نمیپسندید، غذا را سردتر و در دمای محیط میل کنید.
- پختن غذا در ظروف غیرفلزی میتواند در کم کردن طعم فلزی غذاها کمک کننده باشد.
- غذا را با خانواده و دوستان خود میل کنید.
- ورزش و پیاده روی خصوصا پیش از وعده غذایی، اشتهای شما را بهتر میکند.
- چانچه محیطی یا موسیقی خاصی اشتها را در شما افزایش میدهد آن را از خود دریغ نکنید.
- از پر کردن حجم اصلی معده خود با مایعات در هنگام غذا خوردن بپرهیزید.
- چنانچه مزه گوشت را نمیپسندید، از سسها یا ادویهها برای طعمدار کردن آن استفاده کنید.
- از ظروف و قاشق و چنگال غیر فلزی برای کم کردن طعم فلزی غذا استفاده کنید.
چنانچه روزهای اول بعد از شیمی درمانی یا پرتودرمانی بی اشتها هستید، آن را به روزهای دیگر تعمیم ندهید. بی اشتهایی معمولا بعد از چند روز اول خودبخود رفع میشود.